Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΟΧΗΣ



ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ

Αθήνα Δεκέμβριος 1941

    Ξεκινάει πάλι μια χειμωνιάτικη μέρα με κρύο και  παγωνιά. Πριν φύγω για το σχολείο, πίνω ένα καθόλου χορταστικό, ζεστό τσάι του βουνού, αφού γάλα δεν υπάρχει. Το σχολείο μου το έχουν επιτάξει οι Γερμανοί  και όλες οι τάξεις έχουν μεταφερθεί σε ένα πρώην γκαράζ. Κάτω το χώμα είναι πατημένο, σκληρό, γεμάτο ξεραμένα λάδια. Από παντού μπαίνει κρύο και παγωνιά. Εμείς, με τα στομάχια άδεια περιμένουμε το συνηθισμένο συσσίτιο, μια πηχτή σούπα. Το μάθημα τελειώνει στις 12:00, γιατί μετά έρχεται το Γυμνάσιο. 
   Επιστρέφοντας στο σπίτι περνάω από τον κεντρικό δρόμο και βλέπω ανθρώπους κουρελιασμένους, που ζητιανεύουν λίγο ψωμί. Λίγο πιο πέρα μερικά παιδιά ψάχνουν στα σκουπίδια αποφάγια. Πριν μπω στην αυλή του σπιτιού μου ακούω το κάρο να κατηφορίζει για να μαζέψει τα πτώματα. Η μητέρα μου με υποδέχεται λυπημένη και μου ανακοινώνει  ότι πέθανε ο αγαπημένος  μου παππούς. Οι συγγενείς μας θα έρθουν να μας συλλυπηθούν το απόγευμα, γιατί οι Γερμανοί  απαγορεύουν την κυκλοφορία  από νωρίς το βράδυ. Η μητέρα μου για να ζεστάνει το σπίτι ανάβει φωτιά με πριονίδια, εφημερίδες και παλιόχαρτα…  
  Αναρωτιέμαι πότε θα τελειώσει αυτός ο πόλεμος και πότε θα ξαναγίνουν όλα όπως παλιά;

                                                                                                          Βασιλική Καλακώνα Στ ' τάξη


              ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ
  Είναι ξημερώματα 5 το πρωί και ξυπνάω ξαφνικά από φωνές που ακούγονται στο δρόμο.Τρομαγμένος ρωτάω τους γονείς μου τι συμβαίνει και μου λένε να μην βγάζω άχνα για  να μην μας ακούσουν απ΄εξω οι Γερμανοί, που στήνουν μπλόκο σε όσους κυκλοφορούν ή κάνουν κάτι που δεν επιτρέπεται.
Μέχρι να ξημερώσει καλά μένουμε σιωπηλοί και φοβισμένοι.Μετά χωρίς να έχουμε βάλει μια μπουκιά στο στόμα μας, ξεκινάμε για να βρούμε καμμιά αγγαρεία, για να βγάλουμε το ψωμί της ημέρας.Βρίσκω τους φίλους μου που είναι και αυτοί αδύνατοι , πεινασμένοι και ξυπόλητοι.  Ψάχνουμε στα σκουπίδια για να βρούμε έστω μια λεμονόκουπα ή φλούδες από πατάτες, που η μαμά θα έπλενε και θα έφτιαχνε πίτα . Βρήκαμε έναν Ιταλό και του μεταφέραμε κάτι πράγματα και αυτός μας έδωσε μια φρατζόλα ψωμί και λίγα κάρβουνα .
 Με χαρά γυρίζω στο σπίτι , στην οικογένειά μου . Είναι πια απόγευμα  και δεν πρέπει να βγω έξω ξανά , γιατί αν αρχίσει να σκοτεινιάζει και τριγυρίζω στο δρόμο, οι Γερμανοι θα με πιάσουν , θα με βασανίσουν  ή ακόμα μπορεί να φυλακίσουν τους γονείς μου . Δεν πρέπει να ανάψουμε φώτα , ούτε ραδιόφωνο, να ακούσουμε ειδήσεις ,ούτε καν φωτιά να ζεσταθούμε .
 Δεν μπορούμε να παίξουμε , να φωνάξουμε σαν παιδιά . Πεινάμε , είμαστε φοβισμένα , καταπιεσμένα . Παντού μπλόκο ,φωνές , τρομοκρατία . Οι γονείς μας είναι δυστυχισμένοι , χωρίς να μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα . Αλλά δεν το βάζουν κάτω . Κρυφά με διάφορα κόλπα προσπαθούν να κάνουν ο,τι μπορούν για την οικογένεια αλλά κυρίως για την πατρίδα!!!
 Ελπίζουμε , δε σκύβουμε το κεφάλι και περιμένουμε την ελευθερία μας!   
                                                                             
                                                                                                               Θεοδώρα Καρποδίνη Στ΄Τάξη

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ : ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Β' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

"Και περάσανε μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα . Και θερίσανε πλήθος τα θηρία, και άλλους εμάζωξαν".
                                                                                                     Οδυσσέας Ελύτης , Η  μεγάλη Έξοδος ,Άξιον Εστί

Στις 28 Οκτωβρίου του 1940 οι Έλληνες γεμίζουν τους δρόμους πανηγυρίζοντας στην άρνηση της ελληνικής κυβέρνησης να υποκύψει στο τελεσίγραφο της φασιστικής Ιταλίας.
 Την ημέρα εκείνη ξεκινούσε για την ιστορία της Ελλάδας ένα σημαντικό κεφάλαιο. 
Η σημασία και οι συνέπειες της συμμετοχής της χώρας μας στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο μπορούν να συγκριθούν μόνο με τον Αγώνα του 1821 κατά της Τουρκίας.

Ανάμεσα στο  διάστημα από την έναρξη του Ελληνο-ιταλικού  Πολέμου του 1940-41 μέχρι και την Απελευθέρωση της Αθήνας το 1944,  γράφτηκαν πολλές σελίδες στην ιστορία του έθνους.

Σελίδες θριάμβου στα βουνά της Αλβανίας.





Σελίδες απόγνωσης  από τις δύσκολες μέρες της κατοχής, από την πείνα, τις εκτελέσεις τις φυλακίσεις.





Σελίδες ελπίδας από τον ξεσηκωμό και την Εθνική Αντίσταση.






Σελίδες χαράς και ανακούφισης για την απελευθέρωση. 
  


                  
  Συνέβησαν τόσα πολλά  στη χώρα μας και στην ανθρωπότητα ολόκληρη στο διάστημα των έξι χρόνων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, που είναι αδύνατο να ξεχαστούν. 
Οι αριθμοί δείχνουν το μέγεθος της φρίκης του πολέμου.
Μισό εκατομμύριο νεκροί για την Ελλάδα , 50.000.000   συνολικά.


Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ



Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος


Κι αν τα μάτια σου δεν κλαίνε,
έχουν τρόπο και μου λένε,
για τον πόνο που πονούν.
Μ’ ένα βλέμμα λυπημένο,
πρωινό συννεφιασμένο,
για την άνοιξη ρωτούν.
Με κοιτάζουν, μου μιλούνε κι απορούν,
αχ, τα μάτια σου.
Για τα όνειρα που κάνανε ρωτούν,
αχ, τα μάτια σου.
Μάτια παραπονεμένα,
μάτια που είσαστε για μένα,
θάλασσες υπομονής.
Με κλωστούλες ασημένιες,
πλέκω τις κρυφές σας έννοιες
σε τραγούδι της ζωής.
Με κοιτάζουν, μου μιλούνε κι απορούν,
αχ, τα μάτια σου.
Για τα όνειρα που κάνανε ρωτούν,
αχ, τα μάτια σου.
Κι αν τα μάτια σου δεν κλαίνε,
έχουν τρόπο και μου λένε
για τον πόνο που πονούν.

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

Η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων πρωτογιορτάστηκε το 1931 σ' ένα συνέδριο περιβαλλοντιστών στη Φλωρεντία, ως ένας τρόπος για την ευαισθητοποίηση κοινού και ειδικών για τα υπό εξαφάνιση ζώα. Από τότε, η γιορτή διευρύνθηκε και περιλαμβάνει όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου.

Η 4η Οκτωβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Ζώων, επειδη συμπίπτει με τον εορτασμό της μνήμης του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, που έχει αναγορευτεί από την Καθολική Εκκλησία ως προστάτης των ζώων και του περιβάλλοντος.
  
 Ποτέ δε θα πειράξω
τα ζώα τα καημένα·
μην τάχα σαν εμένα,
κι εκείνα δεν πονούν;
Θα τα χαϊδεύω πάντα,
προστάτης τους θα γίνω.
Ποτέ δεν θα τ’ αφήνω
στους δρόμους να πεινούν.

Aν δεν μιλούν κι εκείνα
κι ο λόγος αν τους λείπει,

μήπως δεν νιώθουν λύπη,
δεν νιώθουν και χαρά;
Μήπως καρδιά δεν έχουν,
στα στήθη τους κρυμμένη,
που τη χαρά προσμένει
κι αγάπη λαχταρά;

Aκόμα κι όταν βλέπω
πως τα παιδεύουν άλλοι,
εγώ θα τρέχω πάλι
με θάρρος σταθερό,
θα προσπαθώ με χάδια
τον πόνο τους να γιάνω,
κι ό,τι μπορώ θα κάνω
να τα παρηγορώ.


Ιωάννης Πολέμης

Η Πάρος έχει το δικό της κέντρο περίθαλψης και προστασίας άγριων ζώων: την Αλκυόνη,η λειτουργία του οποίου στηρίζεται στην εθελοντική προσφορά.  

“ΑΛΚΥΟΝΗ” Σύλλογος Περίθαλψης & Προστασίας Άγριων Ζώων / The Aegean Wildlife Hospital (ALKIONI)

homeΗ ΑΛΚΥΟΝΗ ιδρύθηκε το 1995 στην Πάρο ως μη κερδοσκοπικός Σύλλογος Περίθαλψης &
Προστασίας Αγρίων Ζώων, με σκοπό:
  • Την Περίθαλψη και Επανένταξη στη φύση όλων των Αγρίων Ζώων, τα οποία τραυματισμένα, εξασθενημένα ή άρρωστα καταλήγουν στο νοσηλευτήριό της.
  • Την Προστασία της Πανίδας μέσω της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, της Ευαισθητοποίησης και της Συνεργασίας των πολιτών και της Προστασίας των βιοτόπων μέσα από συγκέντρωση στοιχείων και μελετών και μέσα από ενημερωτικές, κρατικές και όπου χρειαστεί νομικές διαδικασίες.

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

a girl in black releasing a hawk in freedomΗ λειτουργία της ΑΛΚΥΟΝΗΣ στηρίζεται στην εθελοντική προσφορά εργασίας.

ΝΕΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΛΚΥΟΝΗΣ

establishmentsΟ συνεχώς αυξανόμενος αριθμός ζώων που δέχονταν και φιλοξενούσε η ΑΛΚΥΟΝΗ στα τρία πρώτα χρόνια της λειτουργίας της, έφερε αναπόφευκτα και την ανάγκη της επέκτασης, σε νέες μεγαλύτερες εγκαταστάσεις. Τη λύση στην ανεύρεση οικοπέδου προσέφερε με ευγένεια και αγάπη, η Ιερά Μονή Λογγοβάρδας της Πάρου, παραχωρώντας έναντι συμβολικού ενοικίου, κτήμα 12.60 στρεμμάτων στην περιοχή Καμάρες της Πάρου, ώστε να χτιστούν εκεί οι νέες εγκαταστάσεις της ΑΛΚΥΟΝΗΣ.
Το Χειμώνα 1997-98, οι μηχανικοί και οι αρχιτέκτονες του Συλλόγου παρουσίασαν τα φιλόδοξα σχέδιά τους, για τη συνολική διαμόρφωση του χώρου, σε ένα από τα πιο οργανωμένα και πολυτελή Νοσηλευτήρια Άγριων Ζώων της Ευρώπης.
alkioni's constractionsΑπό το Μάρτιο του 1998 που ξεκίνησαν οι εργασίες, μέχρι και τον Ιούνιο του 2000 που έγιναν τα εγκαίνια στις νέες εγκαταστάσεις της ΑΛΚΥΟΝΗΣ, εργάστηκαν στο χώρο 112 εθελοντές απ’ όλο τον κόσμο, που έρχονταν στην Πάρο ειδικά για αυτό το σκοπό.
Αξίζει να σημειωθεί πως τα χρήματα για την αγορά των οικοδομικών υλικών, συγκεντρώθηκαν από δωρεές ιδιωτών φίλων του Συλλόγου και από τις εταιρίες χορηγούς των νέων εγκαταστάσεων. Ας περιπλανηθούμε όμως για λίγο στο χώρο, αρχίζοντας από το κτίριο, το οποίο συναντάμε αμέσως μετά την κεντρική είσοδο.
Στο πετρόχτιστο κτίριο 220 τετ. μέτρων. Στεγάζονται:
  • Το χειρουργείο
  • 2 αίθουσες Α’ βοηθειών
  • Η αίθουσα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης
  • Το γραφείο
  • Οι κοιτώνες των εθελοντών
  • Η κουζίνα των εθελοντών
  • Η τουαλέτα των εθελοντών και των επισκεπτών
  • Το παρασκευαστήριο των τροφών των ζώων
  • Οι αποθήκες
Δυτικά του ιατρείου ξεκινά το μονοπάτι που οδηγεί τους επισκέπτες, στο χτισμένο παρατηρητήριο με θέα στα ανάπηρα υδρόβια πουλιά.
Θα πρέπει να διευκρινιστεί στους φίλους επισκέπτες, πως το σημείο του παρατηρητηρίου είναι το μόνο από το οποίο μπορούν να δουν κάποια από τα πουλιά που φιλοξενούνται στην ΑΛΚΥΟΝΗ. Αυτό συμβαίνει διότι τα άγρια πουλιά στην αιχμαλωσία, πάσχουν από άγχος, το οποίο μεγιστοποιεί η όποια ανθρώπινη παρουσία, καθώς και η ανθρώπινη φωνή.
birds in caveΟ χώρος στον οποίο φιλοξενούνται τα ανάπηρα υδρόβια πουλιά, είναι μία περιφραγμένη έκταση 1,5 στρέμματος, όπου περιέχεται τεχνητή λίμνη 35 τετ. μέτρων. Στη διαμόρφωση του χώρου αυτού, συμπεριλαμβάνονται και κατάλληλα κατασκευασμένες στοές, για την προστασία των πουλιών από τον ήλιο, τον αέρα και τη βροχή. Τέλος δεκάδες ταχείας αναπτύξεως δέντρα, φυτεύτηκαν από την Άνοιξη του 1998 έτσι ώστε σήμερα να έχει αρχίσει να φαίνεται η εικόνα ενός δασυλλίου.
Ανατολικά σε σχέση με τον προαναφερόμενο χώρο, βρίσκεται η περίφραξη 800 τετ. μέτρων, όπου φιλοξενούνται οι ανάπηροι γλάροι. Και σ’ αυτόν το χώρο περιέχονται, τεχνητή λίμνη και αρκετά δέντρα.
Το μεγαλύτερο έργο- μετά το κτίριο- που αφορά τις νέες εγκαταστάσεις της ΑΛΚΥΟΝΗΣ, είναι οι συνολικής έκτασης 1000 τετ. μέτρων κλειστοί κλωβοί, στους οποίους φιλοξενούνται όλων των ειδών τα υπό περίθαλψη πουλιά.
Οι 19 αυτοί κλωβοί, έχουν κατασκευαστεί κατάλληλα για κάθε είδος που πρόκειται να φιλοξενήσουν και διαφέρουν σε μέγεθος, από (6 μέτρα μήκος Χ 3 μέτρα ύψος Χ 2 μέτρα πλάτος), ο μικρότερος για τη φιλοξενία των μικρών πουλιών, έως (20 μέτρα μήκος Χ 4 μέτρα ύψος Χ 6 μέτρα πλάτος), για τη φιλοξενία των απελευθερώσημων μεγαλόσωμων αρπακτικών πουλιών.
019Στα δυτικά του οικοπέδου έχουν χτιστεί τρεις ξύλινες προκατασκευασμένες αποθήκες με διαστάσεις 7Χ6 μέτρα έκαστη.
Από το Μάρτιο του 1998 μέχρι σήμερα, έχουν φυτευτεί στο κτήμα περισσότερα από 600 δέντρα, ενώ τα μόνα σημεία που έχουν μείνει αφύτευτα είναι οι χώροι όπου προβλέπονται οι επεκτάσεις του κτιρίου και των κλωβών.
017Οι χορηγοί της ΑΛΚΥΟΝΗΣ και 112 εθελοντές απ’ όλο τον κόσμο, επί 2,5 χρόνια εργάστηκαν εντατικά, ώστε να ολοκληρώσουν το πρώτο ειδικά σχεδιασμένο και κατασκευασμένο Νοσηλευτήριο Άγριων Ζώων της Ελλάδας.

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Από το ξεκίνημα της λειτουργίας της ΑΛΚΥΟΝΗΣ δόθηκε προτεραιότητα στην περιβαλλοντική εκπαίδευση. Η εκπαιδευτική διαδικασία είναι το μέσο που θα βοηθήσει όσο τίποτα άλλο στην αγωγή υπεύθυνων πολιτών, οι οποίοι θα σεβαστούν τη φύση και θα μειώσουν τις αιτίες της ανθροπωγενούς υποβάθμισής της.
Οι απελευθερώσεις των θεραπευμένων πουλιών της ΑΛΚΥΟΝΗΣ γίνονται σχεδόν πάντα με τη συμμετοχή κάποιου σχολείου. Ακολουθεί ομιλία στη σχολική τάξη με παράλληλη προβολή διαφανειών και συζήτηση με τους μαθητές.
Όταν ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση των εργασιών στις νέες εγκαταστάσεις τον Ιούνιο του 2000, η ΑΛΚΥΟΝΗ απέκτησε ένα ακόμα βήμα για την άσκηση της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Η αίθουσα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης παραδόθηκε σε λειτουργία. Ο εξοπλισμός της Αίθουσας καλύφθηκε με χορηγία του ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ.
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν επισκεφθεί την αίθουσα στις νέες εγκαταστάσεις της ΑΛΚΥΟΝΗΣ περισσότερα από 450 σχολεία, ενώ οι εθελοντές της ΑΛΚΥΟΝΗΣ έχουν κάνει παρουσιάσεις εκτός Πάρου σε άλλα τόσα σχολεία σε όλη την Ελλάδα κατά την ίδια χρονική περίοδο. Το 2011 με χορηγία του ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ, τοποθετήθηκε στις εγκαταστάσεις του Συλλόγου φωτοβολταικό πάρκο το οποίο καλύπτει εξ ολοκλήρου τις ενεργειακές ανάγκες των εγκαταστάσεων.
οι πληροφορίες προέρχονται από το ιστολόγιο της ΑΛΚΥΟΝΗΣ
Ας βοηθήσουμε κι εμείς  την Αλκυόνη! Μπορούμε !

Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013

ΣΤΑΧΤΟΤΣΙΚΝΙΑΣ

http://files.ornithologiki.gr/images/park/arrow.gif Λατινικό όνομα: Ardea cinerea 
http://files.ornithologiki.gr/images/park/arrow.gif Έχει μέγεθος 91 εκατοστά και είναι ο μεγαλύτερος ερωδιός της Ευρώπης 
http://files.ornithologiki.gr/images/park/arrow.gif Εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη, στην Ελλάδα τον συναντούμε όλο το χρόνο 
http://files.ornithologiki.gr/images/park/arrow.gif Ξεχωρίζει από το σταχτί πάνω μέρος, το λευκό κεφάλι και μακρύ λαιμό, το μακρύ μαύρο λοφίο στο πίσω μέρος του κεφαλιού, την πλατιά μαύρη ράβδωση από το μάτι ως την άκρη του λοφίου του, το ίσιο, μακρύ, μυτερό, κιτρινωπό ράμφος. 
http://files.ornithologiki.gr/images/park/arrow.gif Και τα δυο φύλα είναι ίδια
http://files.ornithologiki.gr/images/park/arrow.gif Φωνή: ένα βραχνό «κριεκ», πνιχτές κραυγές και κροτάλισμα του ράμφους
http://files.ornithologiki.gr/images/park/arrow.gif Φωλιάζει κατά αποικίες σε δέντρα ή σε καλαμιώνες
http://files.ornithologiki.gr/images/park/arrow.gif Τρέφεται με ψάρια, βατράχια, σκουλήκια, σαλιγκάρια, ποντίκια


 Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, οι Σταχτοτσικνιάδες χρησιμεύουν για οδηγοί στα τρυγόνια κατά τη μετανάστευσή τους και μάλιστα πιστεύεται ότι, όταν αυτά κουραστούν τα παίρνουν στη ράχη τους.Αφορμή για τη δοξασία αυτή αποτελεί το γεγονός ότι τα δύο αυτά είδη πουλιών φεύγουν την ίδια εποχή και ακολουθούν τις ίδιες διαδρομές.
Σε πολλές περιοχές της χώρας μας τον ονομάζουν Τρυγονοσούρτη ή Τρυγονοκράχτη.



                                    Σταχτοτσικνιάς στην Πάρο (video Σωτήρης Καστρουνής)