Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2015

Η ανεμώνα

 Ώσπου κουδούνισαν παντού οι τσιγγάνες ανεμώνες
                                                                                         Οδ.Ελύτης
                        
Ανεμώνες ή αλλιώς  λουλούδια του ανέμου, σύμφωνα με την πεποίθηση των αρχαίων 
Ελλήνων ότι χρειάζεται ένα φύσημα του ανέμου για να ανθίσουν.Οι περισσότερο κοινές, Anemone pavonina Lamκαι Anemone coronaria L 
Ανθίζουν από το Δεκέμβριο μέχρι το Μάιο.Η Acoronaria είναι η πρόγονος όλων των καλλιεργούμενων ποικιλιών Ανεμώνας, και ένα από τα επτά είδη του γένους που υπάρχουν στην Ελλάδα.
Πολυετής πόα, με ύψος μέχρι  45 εκ. 
Έχει  μικρά φύλλα κάτω από το άνθος που διαιρούνται σε άλλα μικρότερα φύλλα. Τα άνθη, που εμφανίζονται μεμονωμένα, είναι μεγάλα και εντυπωσιακά. Το λουλούδι αποτελείται από 5-8 πεταλόμορφα μέρη με ελλειψοειδές σχήμα και ποικίλα χρώματα, ροζ, κόκκινο, πορφυρό, μωβ ή άσπρο.  Οι στήμονες είναι πολυάριθμοι, με μπλε ανθήρες, ενώ στο κέντρο τα πολυάριθμα πυκνά και λεπτά καρπόφυλλα δημιουργούν έναν κώνο. Φυτρώνει σε θαμνώνες και λιβάδια των χαμηλών υψομέτρων. Είναι μεσογειακό φυτό, που απαντάται αρκετά συχνά στην Ελλάδα.
Η  Ανεμώνα η Στεφανωτή ανθίζει μέσα στο καταχείμωνο, σε εποχή που τα άλλα αγριολούλουδα βρίσκονται ακόμη σε βαθιά χειμέρια νάρκη. Φυτρώνει σε ανοιχτά λιβάδια και ξέφωτα, εκτεθειμένη στους χειμωνιάτικους ανέμους. Γι' αυτό οι αρχαίοι πρόγονοι μας την ονόμασαν ανεμώνη. Το όνομα της διατηρήθηκε για περισσότερα από δυόμισι χιλιάδες χρόνια, μέχρι τις μέρες μας, όπως και τόσες άλλες αρχαίες λέξεις και ονομασίες. Τα άνθη της, με μια μοναδική ποικιλία χρωμάτων, ξεχωρίζουν για την ομορφιά και το μέγεθος τους. Είναι εκπληκτικό να τα βλέπεις στους πιο υποβαθμισμένους από την υπερβόσκηση και τις πυρκαγιές τόπους, ανάμεσα στις πέτρες, με ελάχιστο χώμα και φυσικά χωρίς καθόλου λίπασμα, να ορθώνονται αγέρωχα αψηφώντας το χιονιά.                                                                                                                                                                  (Γ. Σφήκας 2001)
 Το όνομα του λουλουδιού συνδέεται με τον αρχαίο  μύθο του Άδωνι και της Αφροδίτης. Σύμφωνα με το μύθο ο Άδωνις βγήκε για κυνήγι στο δάσος. Εκεί ο θεός Άρης που ζήλευε τον Άδωνι, επειδή η Αφροδίτη τον παράτησε για τα μάτια του ωραίου νέου, μεταμορφώθηκε σε άγριο κάπρο, επιτέθηκε στον Άδωνι και τον σκότωσε.
Απαρηγόρητη η Αφροδίτη πήρε στην αγκαλιά της το άψυχο σώμα του αγαπημένου της και όπως λέγεται ράντισε με νέκταρ την πληγή. Τότε ξεπήδησε ένα όμορφο λουλούδι. Μόνο που η ζωή αυτού του λουλουδιού κρατάει λίγο. Όταν ο άνεμος φυσάει, κάνει τα μπουμπούκια του φυτού να ανθίσουν και ύστερα ένα άλλο ανεμοφύσημα παρασέρνει τα πέταλα μακριά. Έτσι το λουλούδι αυτό ονομάστηκε ανεμώνη ή ανεμολούλουδο επειδή ο άνεμος βοηθάει την ανθοφορία του αλλά και την παρακμή του.
Οι ανεμώνες στη λογοτεχνία
  Ἡ νεμώνη

νας βράχος στ βουν   συλλογιέται μοναχός του.να ρυάκι, πο περν,
  κάτι τραγουδάει 
μπρός του.

Μία 
νεμώνη, πο νθε
  ε
ς τν βράχο στηριγμένη,
ν
 νοήσ προσπαθε
  τ
 τραγούδι τί σημαίνει.

Κι
᾿ λο σκύφτει πι πολύ,
  κα
 ξεχν τ στήριγμά της.
Τί τραγούδι ν
 λαλ
  
 τρεχάμενος διαβάτης;


Τραγουδε γι μία γκαλιά,
  πο μ πόθον νοιγμένη
στ
ν χρυσν κρογιαλι
  μέρα νύχτα τ
ν προσμένει.

-
χ, κι᾿ ς μουν, λέγ᾿γ
  κείνη πο
 θ τ᾿ γκαλιάσ!
Κα
 τ ρεμα τ γοργ
  σκύβ
᾿  λουλουδι ν φθάσ,


Μά, σ
ν σκυβ᾿ τσι δ
  τ
 νερ μ τν ρμή του
τ
 φυλλάκια της μαδ
  τ
 κατρακυλ μαζύ του.

Τώρα στέκει μαδητή,
  στέκει στέλεχος μονάχο!
Διατί, 
χ! διατ
  ξεστηρίχθηκ
᾿ π᾿ τν βράχο!

                                 Γεώργιος Βιζυηνός



Την ανεμώνα που κάθισε στο χέρι σου
Κι έτρεμε τρεις φορές το μοβ τρεις μέρες πάνω απ’ τους καταρράχτες.
Εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδώ


                                               Ο.Ελύτης








Όμως απόψε, βιάζομαι απόψε,Κύριε,
να παραμερίσω όλη τη λησμονιά
και στη θέση της ν’ ακουμπήσω,
μια μικρή ανεμώνη.
 αμάρτησα ενώπιόν σου, ονειρεύτηκα πολύ
μια μικρή ανεμώνη. 
Έτσι ξέχασα να ζήσω.

Επίλογος (Φυσάει, Τάσος Λειβαδίτης)

Μπόρα Του Μάη

Μέσα στον Μάη αλάλαζεν ο θρίαμβος του χειμώνα
και της βροχής το σύθαμπον εβρόντα ο κεραυνός
και το χαλάζι μάραινε τη τροφαντή
 ανεμώνα
και τα μπουμπούκια π' άνοιγαν ματάκια προς το φως.
                    
 Ρώμος Φιλύρας                       


    Ανεμώνες

Τίποτε πιο απλό απ’ το να σε μαγεύουν. Είναι από τα πιο παλιά τεχνάσματα της γης και της άνοιξης: οι ανεμώνες. 
 Είναι κατά κάποιο τρόπο αναπάντεχες. Ξεπετάγονται μεσ’ απ’ το περσινό θρόϊσμα σε παραμελημένα μέρη, όπου ποτέ δεν πέφτει το βλέμμα σου. 
Φλέγονται και αιωρούνται, πράγματι αιωρούνται, εξ αιτίας του χρώματος. 
Το έντονο μενεξεδί και μπλε χρώμα τους δεν έχει κανένα βάρος τώρα. Εδώ βασιλεύει έκσταση, αλλά χαμηλών τόνων. 
                                                               Τούμας Τρανστρέμερ


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου