Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

25 Μαρτίου

Οδυσσέας Ανδρούτσος


            Μπολιβάρ ένα ελληνικό ποίημα

Για τους μεγάλους, για τους ελεύθερους, για τους γενναίους, τους δυνατούς,
Αρμόζουν τα λόγια τα μεγάλα, τα ελεύθερα, τα γενναία, τα δυνατά,
Γι’ αυτούς η απόλυτη υποταγή κάθε στοιχείου, η σιγή, γι’ αυτούς τα δάκρυα,
γι’ αυτούς οι φάροι, κι’ οι κλάδοι ελιάς, και τα φανάρια



Μπολιβάρ

Γι’ αυτούς θα πω τα λόγια τα ωραία, που μου τα υπαγόρευσε η Έμπνευσις,
Καθώς εφώλιασε μέσα στα βάθια του μυαλού μου όλο συγκίνηση
Για τις μορφές, τις αυστηρές και τις υπέροχες, του Οδυσσέα Ανδρούτσου και του Σίμωνος Μπολιβάρ
...................................................................................................................
 Μ π ο λ ι β ά ρ !  Είσαι του Ρήγα Φερραίου παιδί,
Του Αντωνίου Οικονόμου – που τόσο άδικα τον σφάξαν – και του Πασβαντζόγλου αδελφός,
...................................................................................................................
Ένα μονάχα είναι γνωστό, πως είμαι ο γιος σου. 
                                                                                                                                                                                              Νίκος Εγγονόπουλος                                                                                      
                 
 Ο Νίκος Εγγονόπουλος(1907 – 1985),ποιητής και ζωγράφος ήταν  ένας από τους συνεπέστερους εκπροσώπους του Υπερρεαλισμού στην Ελλάδα. 

Το 1941 πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο και αιχμαλωτίσθηκε από τους Γερμανούς. Μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο εργασίας, απ’ όπου δραπέτευσε και επέστρεψε στην Αθήνα με τα πόδια.

Το 1944, με νωπές τις αναμνήσεις του πολέμου, παρουσιάζει τον «Μπολιβάρ», την κορυφαία στιγμή της ποίησής του. Μέσα από τη μορφή του Σιμόν Μπολιβάρ, του απελευθερωτή της Νότιας Αμερικής από τους Ισπανούς, ο Εγγονόπουλος δίνει το διαχρονικό πρότυπο του αγωνιζόμενου ανθρώπου, χωρίς τους περιορισμούς φυλής, χώρας ή εποχής. Σύμφωνα με τον  κριτικό Ανδρέα Καραντώνη, το μακροσκελές αυτό ποίημα αποτελεί τον «Ύμνο εις την Ελευθερία» της γενιάς του ’30. 

Τα λόγια τα μεγάλα, τα ελεύθερα, τα γενναία, τα δυνατά, αρμόζουν στον ελληνικό λαό που το 1821  διεκδίκησε την ανεξαρτησία και την εθνική κυριαρχία του και υπερασπίστηκε  την αξιοπρέπεια και την περηφάνια του. 


Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

21 Μαρτίου: πρώτη μέρα της άνοιξης ,παγκόσμια ημέρα ποίησης



21 Μαρτίου: πρώτη μέρα της άνοιξης ,παγκόσμια ημέρα ποίησης
 2015: έτος  αφιερωμένο στο Μανόλη Αναγνωστάκη


Ένας από τους κορυφαίους ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, 
 ακτινολόγος,  στέλεχος της ΕΠΟΝ,  αρθρογράφος της Αυγής,  μέλος της συντακτικής ομάδας των «Δεκαοχτώ Κειμένων», των «Νέων Κειμένων»,"της Κριτικής"του περιοδικού «Συνέχεια».
Mόλις 88 ποιήματα μέσα σε 30 χρόνια (1941-1971), με τελευταίο το αυτοβιογραφικό σχόλιο «Υ.Γ» που κυκλοφόρησε ιδιωτικά, το 1983, προαναγγέλοντας τη σιωπή του, ως το τέλος.





ταν μιν νοιξη

ταν μιν νοιξη χαμογελάσει
θ
ντυθες μία καινούργια φορεσι
κα
θ ρθες ν σφίξεις τ χέρια μου
παλιέ μου φίλε
Κι σως κανες δ σ προσμένει ν γυρίσεις
μ
γ νιώθω τος χτύπους τς καρδις σου
κι
να νθος φυτρωμένο στν ριμη,
πικραμένη σου μνήμη
Κάποιο τρένο, τ νύχτα, σφυρίζοντας,
να πλοο, μακριν κι προσδόκητο
θ
σ φέρει μαζ μ  τ νιότη μας
κα
τ νειρά μας
Κι σως τίποτα, λήθεια, δν ξέχασες
μ
γυρισμς πάντα ξίζει περσότερο
π κάθε μου γάπη κι γάπη σου
παλιέ μου φίλε

φιέρωση
Γι τος ρωτευμένους πο παντρεύτηκαν
Γι
τ σπίτι πο χτίστηκε
Γι
τ παιδάκια πο μεγάλωσαν
Γι
τ πλοα πο ραξαν
Γι
τ μάχη πο κερδήθηκε
Γι
τν σωτο πο πέστρεψε
Γι
λα σα τέλειωσαν χωρς
λπίδα πιά.


Για την ποίηση αλλά και για τη φύση μου πρωτομίλησε ο καθηγητής μου στο γυμνάσιο Χρίστος Γεωργούσης. 
Για όλα τα παλιά λοιπόν και για την ωραία βόλτα στις Λεύκες χτες
 από το Υ.Γ.  του Μανόλη Αναγνωστάκη . 

" Θυμούμαι άρα υπάρχω"


Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

21 Μαρτίου : Παγκόσμια ημέρα κατά του Ρατσισμού και κατά των διακρίσεων

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ    ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ    ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ
εμείς λέμε όχι  






Ο ρατσισμός ξεκινάει από εμάς και τελειώνει από εμάς. Ο καθένας μας και όλοι μαζί πρέπει να αντιδράσουμε  στα ρατσιστικά φαινόμενα και να σταθούμε δίπλα στους ανθρώπους που τον υφίστανται. Η ευαισθητοποίηση απέναντι στον "άλλο"και η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων  είναι υποχρέωση μας. 





Πρέπει να στεκόμαστε δίπλα στους φτωχούς, στους περιθωριοποιημένους, σε όσους υφίστανται διακρίσεις, στους διαφορετικούς. Ενώνουμε τη φωνή μας μαζί τους. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να σιωπούμε μπροστά στα φαινόμενα ρατσισμού.









Η μαθήτρια της Στ' τάξης Γεωργία Κρητικού  στην πρώτη της "δημοσιογραφική έρευνα" , ασχολήθηκε με ένα θέμα που δείχνει με τον πιο άγριο τρόπο τις συνέπειες του "διαφορετικού", όταν διαφορετικός μπορεί να είσαι, για την εσωστρέφεια  σου. 


«Θύμα ξυλοδαρμού και βασανιστηρίων ο Βαγγέλης Γιακουμάκης»
«Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης είχε πέσει θύμα ξυλοδαρμού, βασανιστηρίων, χλευασμού και άγριου bullying από συμφοιτητές του. Είχε στοχοποιηθεί από τέσσερις νεαρούς από την Κρήτη, οι οποίοι του έκαναν τη ζωή κόλαση στην εστία της Γαλακτοκομικής Σχολής. Το χειρότερο είναι ότι υπήρχαν πολιτικές παρεμβάσεις για την κάλυψη των δραστών».
Με τα παραπάνω λόγια στέλεχος του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων αποκαλύπτει στον «Ε.Τ.» τα βασικά σημεία του πορίσματος των ελεγκτών του Ελληνικού Γεωργικού Οργανισμού «Δήμητρα» που ανέλαβαν τη Διοικητική Εξέταση εκ μέρους του υπουργείου.
Το πόρισμα «καίει» τη Διεύθυνση της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων και τον επί έξι συναπτά έτη διευθυντή της κ. Κώστα Μάντζαρη. Και αυτό γιατί από την έρευνα προκύπτουν πάρα πολλά περιστατικά βίας με θύμα τον Βαγγέλη Γιακουμάκη, τα οποία ουδέποτε είχαν γνωστοποιηθεί στη Διεύθυνση Εκπαίδευσης ή στη Διεύθυνση Διοικητικού Προσωπικού του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.
Ο κ. Μάντζαρης απειλείται άμεσα -ίσως και στα μέσα της ερχόμενης εβδομάδας- με αποπομπή από τη Διεύθυνση της Γαλακτοκομικής Σχολής, ύστερα από τη σύγκληση των αρμόδιων οργάνων που θα αποφασίσουν για την τύχη του. Ο κ. Μάντζαρης φέρεται να έχει δεχθεί τηλέφωνα τα προηγούμενα χρόνια από πολιτικό (ή πολιτικά) πρόσωπο, προκειμένου να τύχουν συγκεκριμένοι φοιτητές από την Κρήτη ευνοϊκής μεταχείρισης. Ουδέποτε, ωστόσο, ενημερώθηκαν για αυτά οι Κεντρικές Υπηρεσίες του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.
Ενα από αυτά τα τηλεφωνήματα έγινε από βουλευτή το 2013 με σκοπό να μην αποβληθεί από την εστία της Γαλακτοκομικής Σχολής φοιτητής, ο οποίος είχε τιμωρηθεί λόγω αποκλίνουσας συμπεριφοράς. Ο νεαρός αυτός ανήκε σε μία παρέα Κρητικών, οι οποίοι περιγράφονται ως «σκληροί απέναντι σε όποιον συμφοιτητή τους έμοιαζε εσωστρεφής και ήταν ήπιων τόνων».

Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

Παραδοσιακά Καφενεία : Το καφενείο στον Κώστο


 Τα παραδοσιακά καφενεία 
αποτελούν μέρος του πολιτισμού μας. Στα καφενεία γίνονταν γλέντια, πολιτικές συγκεντρώσεις, παραστάσεις θεατρικές από μπουλούκια. Ήταν σημείο αναφοράς και τόπος συνάντησης. Τώρα πια τα καφενεία έχουν αλλάξει.
  Επισκεφτήκαμε το καφενείο στον Κώστο, στην πλατεία . Μιλήσαμε με τη σημερινή ιδιοκτήτρια, την κυρία Ανδριανή, καθώς και με τους πελάτες που βρίσκονταν εκεί. Μάθαμε για την ιστορία του αλλά και για όσα συμβαίνουν εκεί.

-Πόσα χρόνια λειτουργεί το καφενείο;
- Το καφενείο μπορεί υπάρχει για περισσότερα από 100 χρόνια.
- Παλιά υπήρχαν 3-4 καφενεία στο χωριό. Πάντα όμως υπήρχαν τουλάχιστον δύο. Ακόμα και τώρα υπάρχουν δύο καφενεία στην πλατεία.
-Ποιος ήταν ο πρώτος ιδιοκτήτης;
-Ο πρώτος ιδιοκτήτης του καφενείου ήταν ο Γιάννης ο Λακταρίδης. Δεν είχε τη μορφή τη σημερινή.
-Ποιος είναι τώρα ο ιδιοκτήτης του καφενείου;
-Το καφενείο ανήκει στην οικογένεια Μπάλιου.
-Πόσα χρόνια έχετε εσείς το καφενείο;
-Περισσότερα από 50 χρόνια. Το αγόρασε ο πατέρας μου από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη και τώρα το λειτουργούμε εγώ και τα παιδιά μου, μας είπε η κυρία  Ανδριανή.
- Ποιοι έρχονται συνήθως στο καφενείο;
- Πολλοί. Όχι μόνο από τον Κώστο, αλλά και από τ’ άλλα χωριά.
- Τι συζητούν ;
- Τα πάντα. Για πολιτική, για το χωριό, για δουλειές.
-Τι παιχνίδια παίζουν;
-Τάβλι και πρέφα.
-Με τι σερβίρετε τον καφέ;
- Συνήθως με παξιμαδάκι.
-Και τι σερβίρετε με τη σούμα;
-Μεζέδες: Ελιές, λουκάνικα, χταπόδι, τουλουμοτύρι ,λουκάνικα, κεφτεδάκια.
-Τις Κυριακές έρχονται τα ίδια άτομα που έρχονται και τις καθημερινές;
- Τις Κυριακές το καφενείο είναι γεμάτο. Έρχονται οικογένειες, ενώ τις καθημερινές περισσότεροι άντρες. Έχει τσαμπούνες και τουμπάκι και οι άνθρωποι χορεύουν.