ΞΕΝΟΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

«Η ξενιτιά, η φυλακή, η φτώχεια, η ορφάνια, 

 τα τέσσερα ζυγιάστηκαν σ’ ένα βαρύ καντάρι, 

 και πιο βαριά η ξενιτιά με τα πολλά φαρμάκια» 

                                                                                                               (Δημοτικό)

   Tο βιβλίο της εκπαιδευτικού Σύρμως Μιχαήλ σε εικονογράφηση Μυρτώς Δεληβοριά αποτέλεσε την επιλογή μας για το πρόγραμμα της φιλαναγνωσίας. Η πρόταση για το βιβλίο έγινε από το συνάδελφο και φίλο Κλέαρχο Σακελλάρη.

  Οι μαθητές μας ακολούθησαν τους ήρωες του βιβλίου, το Χασάν και το Σεκού, στο ταξίδι τους από τη θάλασσα της Ερυθραίας και τον κόλπο της Ν.Γουινέας στη Μεσόγειο.Οι περιπέτειες των ηρώων τελειώνουν στο βυθό της Ρόδου.  " Ήξεραν ότι είχαν πολύ δρόμο να διανύσουν ακόμα σ' αυτόν τον καινούριο τόπο,μα τους περίσσευε η ελπίδα ότι τα καλύτερα ήταν μπροστά τους". 

 Το βιβλίο ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει η συζήτηση αλλά και  ο προβληματισμός.

Γιατί οι άνθρωποι εγκαταλείπουν την πατρίδα τους και γίνονται μετανάστες;

Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν;  Πώς τους υποδέχονται;

Στους μαθητές μας άρεσε το βιβλίο. Έγραψαν και εικονογράφησαν τα δικά τους βιβλία. Σας παρουσιάζουμε την δουλειά τους.

Το βιβλίο "Ξένοι στο Αιγαίο" υπήρξε εξαιρετικά επίκαιρο.Τους τελευταίους μήνες κάθε δύο ώρες στη θάλασσα της Μεσογείου, χάνεται κι ένας μετανάστης. Σε μια από τις πιο πολυσύχναστες παραλίες της Ρόδου πριν από μερικές μέρες σημειώθηκε ένα ακόμα ναυάγιο.Τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Η Ναμπιγιάτ, μια γυναίκα από την Ερυθραία, διασώθηκε. Έφυγε από την πατρίδα της με την ελπίδα μιας καλύτερης τύχης. 

Ταξίδι ατέλειωτο καβάλα στην άμμο 

Καραβάνια ελπίδας και ονείρου

 Κωπηλατούν στα κύματα της Ερήμου

 Για νέους κόσμους , για νέους θεούς

 Μετανάστες, πλούτος ατέλειωτος 

Γλωσσών, εθίμων και πολιτισμών

                                                                                             Γ. Ποταμιάνος ,2009

Ο καλύτερος δάσκαλος είναι η φύση

Την Παρασκευή 24 Απριλίου το μάθημα στη φύση συνεχίστηκε.Τα μέλη της οργάνωσης ANIMALACTION μας ενημέρωσαν  για τον τρόπο φροντίδας αλλά και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν  τα ιπποειδή ( άλογα γαϊδουράκια μουλάρια ). Δύο ιδιοκτήτες γαϊδουριών είχαν φέρει τα γαϊδουράκια τους για να τα φροντίσουν τα μέλη της ομάδας.                                                                                                                                                                                                                                                                                                            

  Η κτηνίατρος  Ελίζα Γκρέσκου, συνεργάτης της ANIMALACTION,  μας εξήγησε ότι τα ιπποειδή πρέπει να υποβάλλονται σε οδοντιατρικό έλεγχο μία φορά το χρόνο,για να αποφεύγονται προβλήματα υγείας που μπορεί να προκύψουν. 

Στη συνέχεια λιμάρισε  τα δόντια των γαϊδουριών.

                                                                                                                                                 Ο πεταλωτής της ANIMALACTION Άρης Βλαχάκης έκοψε τα νύχια των γαϊδουριών και έλεγξε τις οπλές τους .Η κτηνίατρος περιποιήθηκε τις πληγές που υπήρχαν, βάζοντας ένα ειδικό φάρμακο.

                                                                                                                                                                 Η ενημέρωση τελείωσε με συζήτηση. Μιλήσαμε για τη διάρκεια ζωής των γαϊδουριών, για την τροφή τους και για το μπαστούρωμα, το δέσιμο στα πόδια, που δεν τους επιτρέπει να κινηθούν και τραυματίζει τα πόδια τους. 

Η οργάνωση ANIMALACTION επισκέπτεται όλη την Ελλάδα, μετά από αίτημα κτηνιάτρων, φιλοζωικών οργανώσεων αλλά και Δήμων για να φροντίσει και  τα ιπποειδή. Έχει επισκεφθεί την Πάρο ξανά για τον ίδιο σκοπό.

Μερικές πληροφορίες για την οργάνωση

 60 μέρες εργασίας κάθε χρόνο φροντίζουμε πάνω από 1.500 ιπποειδή πανελλαδικά.

Η Animal Action-Δράση για τα Ζώα στην Ελλάδα αποτελεί μια Πανελλαδική Φιλοζωική Οργάνωση- μη κερδοσκοπική - που λειτουργεί από το 1959 με κύριο στόχο την συνεχιζόμενη βελτίωση της ζωής όλων των ζώων στην Ελλάδα.

Είτε πρόκειται για αδέσποτα σκυλιά ή γατιά, σκληρά εργαζόμενα ιπποειδή, παραγωγικά ζώα ακόμα και κατοικίδια οι δράσεις της οργάνωσης βελτιώνουν την ζώη των ζώων στην πράξη!
Συνοπτικά το Πρόγραμμα Φιλοζωικής Δράσης μας περιλαμβάνει:
Κινητή Κτηνιατρική Ομάδα Στείρωσης και Κτηνιατρικής Φροντίδας Αδέσποτων Ζώων σε όλη την Ελλάδα
Κινητή Ομάδα Εξειδικευμένων Ιππίατρων και Πεταλωτών για την Φροντίδα των Εργαζόμενων Ιπποειδών σε όλη την Ελλάδα
Ομάδα Άσκησης Πίεσης (Lobbying) για την εισαγωγή και εφαρμογή ευνοϊκού νομοθετικού πλαισίου για την προστασία των ζώων
Εκπαιδευτικά Προγράμματα Φιλοζωΐας σε Παιδιά
Εκστρατείες Παραγωγικών Ζώων

Μπορείτε να βρείτε  περισσότερες πληροφορίες στις εξειδικευμένες σελίδες της οργάνωσης.

Ο καλύτερος δάσκαλος είναι η φύση

μιλώντας για πετρώματα

Την Πέμπτη 2 Απριλίου οι τάξεις Δ',Ε' και Στ' του σχολείου μας περπάτησαν  στο βυζαντινό δρόμο. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Ήταν η πρώτη φορά όμως που ήταν μαζί μας ο Χρίστος Γεωργούσης, εκπαιδευτικός, από τις Λεύκες.

Μας μίλησε για όλα.

Για το παριανό μάρμαρο, για  το σχιστόλιθο και για ηφαιστειογενή πετρώματα - την ελαφρόπετρα.

Για τα λουλούδια και τις ονομασίες τους. Για τα πουλιά.

 βερόνικα

Για τις πανύψηλες λεύκες που  έδωσαν το όνομά τους στο χωριό.

  Για τον τρόπο ζωής και για τις παλιές συνήθειες .

Για την ποίηση - για το Γιώργο Σεφέρη και τον Οδυσσέα Ελύτη.

Γλώσσα, Γεωλογία, Ιστορία, Μελέτη Περιβάλλοντος, λαογραφία, μουσική. Μια προσέγγιση διαθεματική.

Η φύση,  το καλύτερο σχολείο.                   

Μας έστειλε και ένα κείμενο που αναφέρει όσα είδαμε κι ακούσαμε.

Τον ευχαριστούμε για όλα. 

 στον χείμαρρο  με  τις λεύκες

              Στον Κακό ποταμό

 βολβός

Ξεναγήσαμε χτες τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Κώστου-Λευκών μαζί με τους δασκάλους τους στα πρώτα 400 μέτρα του λεγόμενου Βυζαντινού δρόμου. Περάσαμε απ’ το χείμαρρο (Κακός ποταμός) των Λευκών κάτω απ’ την Αγία Τριάδα στα νότια και ανατολικά. Σε όλη τη διαδρομή ακούγαμε τα νερά του χειμάρρου να μας λένε ότι έβρεξε φέτος αρκετά και θα πάνε καλά οι σοδειές. Ο χείμαρρος μετά από διαδρομή μερικών χιλιομέτρων καταλήγει στον Χοιρόλακα και από εκεί στα δέλτα του Μώλου, αυτής της μεγάλης παραλίας με τους πολλούς υγρότοπους και τα πουλιά που καταφθάνουν από τον Απρίλιο και μετά (χαλκόκοτες, καλαμοκανάδες, ερωδιοί). Στην αρχή του μονοπατιού, μόλις έξω από το χωριό στη θέση που λέγεται Παλιόστερνα, υπάρχει ένα πλάτωμα, όπου παίζαμε παιδιά σβούρες και δεκάρες και άλλα παιχνίδια κατά τη δεκαετία του 1950. Εκεί αναπτύσσεται μικρός καταρράχτης με τη δική του μουσική. Στις όχθες του χειμάρρου χαρήκαμε τα πανύψηλα δένδρα που αγαπούν τα ποτάμια, τις λεύκες, οι οποίες έδωσαν το όνομά τους στο χωριό. Τα κτίσματα ανήκουν στα παλιά πλυσταριά των Λευκών. Ρούχα έπλεναν επίσης οι γυναίκες και σε ένα σημείο του ποταμού, τα κοπάναγαν με ξύλινο

πικραλίδα

κόπανο «γκαπ-γκουπ» και ακούγονταν οι κρότοι αυτοί μαζί με τις  φωνές τους και το θόρυβο απ’ τον καταρράχτη.  Η διαδρομή δεν ήταν εύκολη γιατί το μονοπάτι (παλιός δρόμος που κατέληγε στο Δραγουλά) σε όλη την πορεία είχε νερά απ’ τις τελευταίες βροχές. Πολλά ήταν τα αγριολούλουδα που βρήκαμε ανθισμένα. Ανάμεσά τους οι άσπρες και μωβ ίριδες (νερόκρινοι), άγριες ορχιδέες, γεράνια, μολόχες, ο ασπάλαθος με τ’ αγκάθια του, το φασκόμηλο και μια δάφνη που έγινε γιγάντιο δένδρο. Βρήκαμε πολλές κίτρινες βελούδινες νεραγκούλες και πολλά είδη πικραλίδων. Το χελωνόχορτο στους τοίχους, άγρια γεράνια, μολόχες και το αγριόπρασσο. Επίσης το βολβό με τα βαθιά μπλε λουλούδια που αλλού το λένε σταφύλι του κούκου. Οι μαθητές (Δ, Ε και Στ τάξη) είχαν τις φωτογραφίες των λουλουδιών σε τετράδια και ζητούσαν επαλήθευση στη φύση. Καλό αυτό, γιατί στην πράξη κατανοούν τη διαφορά μεταξύ εικόνας και πραγματικότητας, αλλά και τη συγγένεια. Στο τέλος της εκδρομής τους ρώτησα τι ήχους άκουσαν και έλαβα απ’ τα παιδιά τις απαντήσεις:

μιλώντας για ποίηση

-Το θρόισμα του αέρα στα φύλλα

 (Τη λέξη την είπε μικρή μαθήτρια!).

-Το θόρυβο των νερών του χειμάρρου, που τον είχαμε μουσική συνοδεία σε όλη την εκδρομή.

-Τα πουλιά που μας συνόδευαν.

-Τον ήχο της καμπάνας του ρολογιού της αγίας Τριάδας.

-Των ήχο των βημάτων των παιδιών.

Ο κόκορας που ακούστηκε εκείνη τη στιγμή πρόσθεσε κι έναν άλλο ήχο.

Χρίστος Γεωργούσης

ΒΑΓΙΑ

"Το Βαγιώ, το Βαγιώ-τρώνε ψάρι και κολιό- και ως την άλλη Κυριακή θα πασχάσωμε τ' αρνί -με την φλάσκα το κρασί- μες το κάνιστρο τ'αυγά", -τραγουδούσαν τα παιδιά την Κυριακή των Βαγιών κρατώντας στα χέρια τους  τις μάπες , τα φοινικένια κλαδιά.Παραδόσεις και έθιμα από παλιά. Κάποια έχουν χαθεί, κάποια κρατάνε ακόμα.

Την Παρασκευή, τελευταία μέρα πριν κλείσουμε, η μαθήτρια του νηπιαγωγείου Κώστου, Καλλιόπη Ραγκούση μας θύμισε μια τέτοια παράδοση. Μας έδειξε πώς να  φτιάχνουμε τη βαγιά, το σταυρουδάκι από βάγια (φύλλο φοίνικα) που μοιράζουν την Κυριακή των Βαΐων.Όλοι οι μαθητές του σχολείου μας  φεύγοντας πήραν τη βαγιά που ο καθένας έφτιαξε, για να την έχουν μαζί τους στην εκκλησία την Κυριακή των Βαΐων.

                                          

γαϊδουράκι με σταυρό

           
  Τα βάγια στις φωτογραφίες τα έφτιαξε η μητέρα της μικρής Καλλιόπης, Μαρία.
Τις ευχαριστούμε πολύ και τις δύο. 

                    Καλή Ανάσταση !!