ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

  Ο Χρίστος Γεωργούσης,εκπαιδευτικός και ποιητής, αμέσως μετά από τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο, εκδίδει, με το ψευδώνυμο Χι Παριανός, ένα βιβλίο φόρο τιμής στους νεκρούς του Πολυτεχνείου.  Τα κείμενα που ακολουθούν είναι από εκεί.

Το αίμα σας

  Διαρκώς το γεφύρι στεριώνει να περάσουμε στην απέναντι όχθη.Με λάσπη το αίμα σας χτίζουμε κι αλύγιστο απλώνουμε σίδερο να βαδίσουμε πάνω του.Η μνήμη,βαρύ πηλοφόρι,κουβαλά την  οργή και το δάκρυ στα καινούρια μας σχέδια.

   Αυτό θα γίνει το αίμα σας.Αλυσίδα που μας δένει με το χτες και το σήμερα στο αδράχτι που τυλίγει τον πολύστροφο χρόνο.Αργαλειός να υφαίνουν οι μανάδες τον πόνο τους, πολύτιμη προίκα στις φτωχές θυγατέρες τους.

   Αυτό θα γίνει το αίμα σας. Κάρβουνο στα σπλάχνα της Γης που το ρούφηξε. Έρχονται νεογέννητα όνειρα κι ανάβουν λαμπάδες στη φλόγα του.

Σπόρος θα γίνει να πέσει στο χώμα που χέρια πικρά των πατέρων μας όργωσαν.

   Θάρθουν βροχές φθινοπώρου, πρωτοβρόχινοι άνεμοι,μέρες γλυκές αλκυόνων,μήνες θεριστές κι αλωνάρηδες και σκύβοντας 'μεις με τα δρέπανα στη σοδειά μας, το ξέρω, θα'ναι αναπαμός για τη μνήμη σας τα περίσσια δεμάτια μας.Γι' αυτό μια και θα'χετε γίνει μόρια Ήλιου, πιέζετε παρακαλώ με το φως και τη λάμψη σας.Να 'μαστε σίγουροι πως έφτασαν ως πάνω σ'εσάς οι πικρές προσευχές μας.

Επίλογος μετά τις εκλογές του 1974

 Η αλήθεια  

Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή

Θέλει νεκροί χιλιάδες να’ναι στους τροχούς

θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους

                                             Οδ.Ελύτη

   Η αλήθεια δε θριαμβεύει μονάχη της.Χρειάζεται τους σταυροφόρους της που θα κινήσουν τη μάχη.Τους μαχητές της που θα γίνουν το προζύμι να φουσκώσει το ψωμί του κινήματος.

  Ο μούστος δε γίνεται κρασί από μόνος του.Κινητοποιούνται μυριάδες μικρόβια,δίνουν τιτάνιες μάχες για να ζήσουν, μεταμορφώντας έτσι με τον αγώνα τους το περιβάλλον τους.

   Έτσι,αδερφοί, μικρόβια εμείς της Κοινωνικής Μεταμόρφωσης δε γίνεται παρά να μας πεισμώσει το πένθος για τη τύχη των πιο τολμηρών αδερφών μας.Πέρασαν το φως τους μες απ’τις σταγόνες της βροχής κι έγιναν με το σπαθί  τους ουράνιο τόξο.

    Απ’ το ίδιο και μεις παραθύρι ατενίσαμε,αδέρφια, το απώτατο Μέλλον.Γι’ αυτό ερχόμαστε τώρα προσκυνητές της θυσίας τους με μια χούφτα γαρύφαλλα.