Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2017
τιμούμε την επέτειο του Πολυτεχνείου
το πρόσωπο της μητέρας
Μάνα! Δεν βρίσκεται λέξη καμία
να’ χει στον ήχο της τόση αρμονία,
σαν ποιός να σ’ άκουσε με στήθος κρύο,
όνομα θείο;
Γεράσιμος Μαρκοράς, Μάνα
να’ χει στον ήχο της τόση αρμονία,
σαν ποιός να σ’ άκουσε με στήθος κρύο,
όνομα θείο;
Γεράσιμος Μαρκοράς, Μάνα
Οι μαθητές της Δ'τάξης του σχολείου εκφράζονται για τη μητέρα τους στο πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών και συγκεκριμένα της 2ης θεματικής ενότητας:
"Η μητέρα του Χριστού".
Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017
Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ
Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ
Η εκπαίδευση στο Βυζάντιο δεν ήταν υποχρεωτική. Σχολεία, δάσκαλοι και βιβλία ήταν συγκεντρωμένα στις πόλεις, όπου και εκεί απευθύνονταν σε μία μικρή μερίδα των ανθρώπων. Τα σχολεία ήταν ιδιωτικά ήεκκλησιαστικά, τα παιδιά πήγαιναν σ' αυτά σε ηλικία 6 έως οκτώ ετών και οι γονείς τους πλήρωναν τα δίδακτρα σε είδος ή χρήματα. Μάλιστα τα υψηλά δίδακτρα της ιδιωτικής διδασκαλίας την έκαναν απρόσιτη για τις περισσότερες οικογένειες των Βυζαντινών.
Δύο ήταν οι βαθμίδες εκπαίδευσης του Βυζαντίου : Η προπαιδεία, που αντιστοιχεί στο σημερινό δημοτικό, διαρκούσε 3 ως 4 χρόνια και ηεγκύκλιος παιδεία, που αντιστοιχεί στο γυμνάσιο και το λύκειο, διαρκούσε 4 χρόνια και φοιτούσαν μαθητές από τα 12 ή 14 χρόνια τους.
Το βασικό(προπαιδεία) είχε 4 τάξεις:Στις δυο πρώτες οι μαθητές μάθαιναν να διαβάζουν, να γράφουν και να λογαριάζουν ενώ στις μεγαλύτερες μάθαιναν ορθογραφία, γραμματική, αριθμητική και ιστορίες από την Αγία Γραφή, τον Όμηρο και τους μύθους του Αισώπου. Στα εκκλησιαστικά σχολεία φοιτούσαν και ορφανά ή μαθητές από άλλες περιοχές δωρεάν.
Τα κορίτσια(από τον 11ο αιώνα και έπειτα άρχισαν το σχολείο) και αρκετά αγόρια δεν πήγαιναν σχολεία. Έμεναν στο σπίτι, βοηθούσαν στις δουλειές και τα διαπαιδαγωγούσαν οι γονείς και οι παππούδες τους. Όσα αγόρια δεν πήγαιναν σχολείο μάθαιναν τέχνες σε ειδικούς τεχνίτες.
Τα σχολεία στο Βυζάντιο δεν στεγάζονταν όπως σήμερα σε μεγάλα κτίρια με αυλές και πολλά παράθυρα. Ως αίθουσες διδασκαλίας χρησίμευαν δωμάτια στον περίβολο των εκκλησιών, σε νάρθηκες, όπως επίσης και σε οικήματα κοντά σε μοναστήρια.
Στις αίθουσες δεν υπήρχαν θρανία. Υπήρχαν μόνο λίγες ξύλινες ψηλές καρέκλες, τις αναβάθρες, δηλαδή σκαμνάκια.
Μερικές φορές τα σχολεία στεγάζονταν μέσα σε εκκλησίες ή μοναστήρια.
Οι μαθητές έγραφαν με στυλόν ή γραφείον, που είχε μυτερή ακίδα στο ένα άκρο ώστε τα γράμματα να χαράζονται εύκολα, και πεπλατυσμένη στο άλλο για να σβήνουν. Επίσης με κοντύλι κι έσβηναν με σφουγγάρι.Έγραφαν πάνω σε ξύλινες πινακίδες, τα σχεδάρια, σε παπύρους και περγαμηνές που τις κουβαλούσαν στον μάρσιπο, δηλαδή στην τσάντα τους.
Πάνω στον πάπυρο και στην περγαμηνή έγραφαν με ένα ειδικά ξυσμένο καλάμι, το κάλαμον, που το βουτούσαν σε μελάνι μαύρο συνήθως. Μαζί τους είχαν ένα μαχαιράκι για να ξύνουν τη μύτη του καλάμου που ήταν χαραγμένη κατά μήκος ώστε να συγκρατεί το μελάνι. Το χαρτί, αν και ήταν από παλιά γνωστό, άρχισε να χρησιμοποιείται ευρύτερα στο Βυζάντιο μόλις τον 11ο αιώνα και γρήγορα αντικατέστησε την περγαμηνή. Τα παιδιά πήγαιναν στα σχολείο με τα καθημερινά τους ρούχα και έτρωγαν το μεσημέρι εκεί. Μερικοί μαθητές ζούσαν στο σχολείο και άλλοι επέστρεφαν στα σπίτια τους. Ορισμένες φορές οι κακές καιρικές συνθήκες εμπόδιζαν τα παιδιά να πάνε σχολείο.
Πολύ συχνές ήταν και οι τιμωρίες, μάλιστα τις περισσότερες φορές έβρισκαν σύμφωνους και τους γονείς που πίστευαν ότι οι σωματικές τιμωρίες ήταν ωφέλιμες για τα παιδιά τους.
"Ο μη δαρείς ου παιδεύεται" έλεγαν τότε δηλαδή "Όποιος δε δαρθεί δε μαθαίνει γράμματα"
α) Τα παιδιά ποιων οικογενειών πιστεύεις ότι πήγαιναν σχολείο; από πού το συμπεραίνεις αυτό; ισχύει κάτι τέτοιο στην εποχή μας;
β) Τι διαφορές βλέπεις να υπάρχουν στο σχολείο σήμερα από το σχολείο των βυζαντινών χρόνων;
Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ- ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ
Οι δάσκαλοι δεν είχαν πολλά βιβλία στην κατοχή τους. Παρά το καθημερινό ενδιαφέρον και την προσωπική ενασχόληση που είχαν μερικοί από αυτούς αντιγράφοντας οι ίδιοι με κόπο κάποια έργα, σπάνια οι μικρές τους βιβλιοθήκες ξεπερνούσαν σε περιεχόμενο τους είκοσι τόμους.Οι λιγοστοί τυχεροί που κατόρθωναν να συγκροτήσουν μεγάλες βιβλιοθήκες ήταν συνήθως μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας και της αριστοκρατίας ή ακόμα ανώτεροι κληρικοί.
Ξεχωριστή θέση ανάμεσά τους κατέλαβε ο Φώτιος, φιλόλογος με βαθύτατη μόρφωση που έζησε κι έδρασε τον 9ο αιώνα φτάνοντας μέχρι το ανώτατο αξίωμα του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Η βιβλιοθήκη του θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες και περιφημότερες της εποχής του. Συντάκτης πολλών αξιόλογων κειμένων, επιστολών και ενός Λεξικού, ο Φώτιος υπήρξε κατά πολλούς ένας από τους πιο διακεκριμένους καθηγητές της πρωτεύουσας. Πάνω απ’ όλα του οφείλουμε τη διάσωση ενός μεγάλου αριθμού αρχαίων ελληνικών συγγραμμάτων. Παρακινούμενος από την έντονη κλίση του προς αυτά τα θέματα, ο Φώτιος αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον των συγχρόνων του για την αρχαιότητα.
Ενας από τους πιο μεγάλους δάσκαλους και ο γνωστότερος, ίσως, μαθηματικός και φιλόσοφος του Βυζαντίου ήταν ο Λέων ο Μαθηματικός. Οι επιδόσεις του στην ΄Αλγεβρα θεωρούνται ακόμα και σήμερα πρωτοπόρες. Ο Λέοντας δίδαξε σε σχολείο της Κωνσταντινούπολης και είχε αξιόλογη προσωπική βιβλιοθήκη. Στον Λέοντα οφείλεται, ανάμεσα σε άλλα, μία από τις σημαντικότερες επινοήσεις της βυζαντινής εποχής, ο οπτικός τηλέγραφος. Ο Λέων κατασκεύασε δύο τέλεια συγχρονισμένα ρολόγια. Τοποθέτησε το ένα στο φρούριο του Λουλού, κοντά στην Ταρσό και το άλλο στο ηλιακόν του Φάρου, στην Κωνσταντινούπολη.
πηγή: ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑ
Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2017
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ
Ø Τα
περισσότερα σπίτια στην Κωνσταντινούπολη έβλεπαν στις θάλασσες του
Βοσπόρου,της Προποντίδας και του Κεράτιου Κόλπου.
Ø Οι
Βυζαντινοί συναντιούνταν στις πλατείες και στις αγορές της Πόλης.
Ø Διασκέδαζαν
σε οικογενειακές γιορτές και τοπικά πανηγύρια.
Ø Οι
αγορές, σταθερές και υπαίθριες, αποτελούσαν τα κέντρα ζωής των πολιτών.
Ø Την
επίβλεψη της αγοράς είχε ο Έπαρχος της Πόλης.
ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ Ο ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΜΟΙ
Tο Παλάτι, ο Ιππόδρομος και οι δήμοι
View more presentations or Upload your own.
Δευτέρα 6 Νοεμβρίου 2017
Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΗ
Ο Θεοδόσιος χωρίζει ξανά την αυτοκρατορία σε Ανατολική και Δυτική.
Η Ανατολική (Βυζαντινή) οργανώνεται και προοδεύει. Οι Γότθοι κατακτούν τη Δυτική.
Οι Βάνδαλοι περνούν στην Αφρική και κυριεύουν την Καρχηδόνα.
Ο Θεοδόσιος χώρισε την αυτοκρατορία, γιατί πίστευε ότι έτσι θα αντιμετωπίζονταν καλύτερα τα εξωτερικά και εσωτερικά προβλήματα του κράτους .
Το Ανατολικό κράτος
· οργανώνεται
· αντιμετωπίζει τους εχθρούς του με πολλά μέσα
-Χρησιμοποιεί και τον πόλεμο και τη διπλωματία : υπογράφει συμφωνίες ειρήνης, παραχωρεί γη σε γειτονικούς λαούς, τους χρησιμοποιεί ως μισθοφόρους
-H Πόλη οχυρώνεται με διπλό τείχος
-Τοποθετήθηκαν πλωτές φρουρές στο Δούναβη
-Ενότητα κατοίκων του Ανατολικού κράτους
Στο Δυτικό κράτος
εχθροί εισβάλλουν :
· Οι Γότθοι κυριεύουν τη Ρώμη
· Οι Ούννοι απειλούν το δυτικό ρωμαϊκό κράτος
· Οι Βάνδαλοικαταλαμβάνουν τη Καρχηδόνα και την κάνουν πρωτεύουσά τους
· Οι Οστρογότθοικατακτούν τις δυτικές επαρχίες και ιδρύουν «γοτθικό βασίλειο της Ιταλίας» με πρωτεύουσα τη Ραβένα
· Το 476μΧ διαλύεται οριστικά
ακόμα περισσότερα..................
Οι Γότθοι με τον Αλάριχο κυριεύουν τη Ρώμη, τη λεηλατούν τρεις ημέρες κι αποχωρούν παίρνοντας μαζί τους μεγάλο μέρος των θησαυρών της (410 μ.Χ.).
Οι Ούννοι με τον Αττίλα απειλούν κι αυτοί το δυτικό ρωμαϊκό κράτος.
Οι Ρωμαίοι συμμαχούν με τους Γότθους και τους νικούν στα Καταλαυνικά πεδία .
Τα επόμενα χρόνια οι οργανωμένες γοτθικές φυλές επιτέθηκαν πάλι κατά των δυτικών επαρχιών.
Το Δυτικό ρωμαϊκό κράτος, αδύναμο οικονομικά και στρατιωτικά, δεν μπόρεσε αυτή τη φορά να τους αντιμετωπίσει.
Το Δυτικό ρωμαϊκό κράτος, αδύναμο οικονομικά και στρατιωτικά, δεν μπόρεσε αυτή τη φορά να τους αντιμετωπίσει.
Οι Βάνδαλοι ίδρυσαν το δικό τους κράτος στηΒόρεια Αφρική.
Οι Γότθοι κατάκτησαν τις δυτικές επαρχίες, της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας.
Ο αρχηγός των Οστρογότθων Θευδέριχος ίδρυσε το «Γοτθικό βασίλειο της Ιταλίας» με πρωτεύουσα τη Ραβέννα.
Η ανάρτηση προέρχεται από το ιστολόγιο Πέμπτη ... και καλύτεροι
Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2017
28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Την Παρασκευή 27 Οκτωβρίου στην αίθουσα του Α.Αθανασίου στον Κώστο, έγινε η σχολική γιορτή για να τιμήσουμε τον αγώνα των Ελλήνων στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι μαθητές των τάξεων Δ',Ε'και Στ' παρουσίασαν θεατρικό δρώμενο, τραγούδησαν και αναφέρθηκαν στα γεγονότα της εποχής εκείνης στην Πάρο.
28 Οκτωβρίου:παρέλαση
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)