Επίσκεψη στους ανεμόμυλους του Κώστου

Σήμερα πήγαμε την ωραιότερη ανοιξιάτικη  εκδρομή μας . Ξεκινήσαμε από την πλατεία του χωριού, περάσαμε απ’ τα παλιά πηγάδια και φτάσαμε στον προορισμό μας που ήταν οι ανεμόμυλοι. Στη διαδρομή παρατηρήσαμε τη χλωρίδα της περιοχής. 

Είδαμε φλισκούνι, μανδραγόρες, παπαρούνες, μαργαρίτες, ρίγανη ,θυμάρι ,πιπιλιές, χαμομήλι, αλεσμένο κριθάρι. Μύριζε η ρίγανη , το φλισκούνι και το θυμάρι. 

Μόλις φτάσαμε εκεί, συναντήσαμε έναν κύριο  ο οποίος μας μίλησε για το μύλο. Μας είπε ότι ο ιδιοκτήτης είναι ο κ. Αναστάσιος Ρούσσος και πως δε λειτουργεί περίπου 60 χρόνια. Μπήκαμε στο μύλο και είδαμε ότι τώρα πια χρησιμοποιείται σαν αποθήκη. Ήταν χωρισμένος σε τρία πατώματα και είχε δύο παράθυρα  στο τρίτο πάτωμα.  Υπήρχε ένα δοκάρι που είχε πάνω  την ημερομηνία 1890. Τότε συμπεράναμε ότι αυτή μπορεί να είναι η  ημερομηνία κατασκευής του.

Ο μύλος δεν είχε τη φτερωτή, έλειπε το μεγαλύτερο μέρος της σκεπής  και οι μυλόπετρες. Κοντά στο μύλο υπήρχε ένα σπιτάκι  που μπορεί να ήταν  του μυλωνά .

Έξω από το σπίτι είχε διάφορα ξύλα . Κάποια απ’ αυτά ήταν σε μια παλιά μπανιέρα με νερό. Στο σπίτι έμενε ο κύριος που συναντήσαμε , μόλις φτάσαμε εκεί. Λίγο πριν φύγουμε μας έπαιξε με την κιθάρα του διάφορες μελωδίες. Η τελευταία μελωδία ήταν « Ω γλυκύ μου έαρ» που ψέλνουμε τη Μεγάλη Παρασκευή, στην περιφορά του Επιτάφιου.

Μακάρι να υπήρχε η δυνατότητα να φτιαχτεί ο μύλος , να γίνει μουσείο και να μπορούν να τον βλέπουν οι επισκέπτες του χωριού.

Μας άρεσε η υπέροχη θέα.  Μας έκανε εντύπωση ότι ο «μυλωνάς»όπως τον λένε στο χωριό αν και δεν είχε σχέση με την τεχνολογία, ζούσε καλά μόνος του  και είχε για παρέα τη φύση. Επίσης μας άρεσαν οι κατασκευές του από ξύλο.

Φεύγοντας τον αποχαιρετίσαμε και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.

Γκερσάρ, Γεωργία Κ. , Ανδριάνα , Νεκταρία, Γεωργία Π.